swój los

См. также в других словарях:

• los — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. lossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bieg, rozwój wydarzeń przytrafiających się w życiu człowiekowi, związanych z czymś; koleje życia, dola : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• los — m IV, D. u, Ms. lossie; lm M. y 1. «dola, koleje życia, bieg wydarzeń» Ciężki, zły, marny los. Koleje losu. Skarżyć się na los, przeklinać los. Pogodzić się z losem. Dzielić z kimś los. Narażać się na niepewny los. Rzuc …   Słownik języka polskiego

• złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… …   Słownik języka polskiego

• pożalić się — dk VIa, pożalić sięlę się, pożalić sięlisz się, pożalić siężal się, pożalić sięlił się 1. «wypowiedzieć swój żal, smutek; poskarżyć się» Pożalić się matce. Pożalić się na swój los. 2. daw. «ulitować się nad kimś, pożałować kogoś» dziś tylko w… …   Słownik języka polskiego

• użalić się — dk VIa, użalić sięlę się, użalić sięlisz się, użal się, użalić sięlił się użalać się ndk I, użalić sięam się, użalić sięasz się, użalić sięają się, użalić sięaj się, użalić sięał się 1. «wypowiedzieć swój żal, ponarzekać, poskarżyć się na coś, na …   Słownik języka polskiego

• pożalić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pożalić sięlę się, pożalić sięli się {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrazić przed kimś swój żal, smutek; poskarżyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pożalić się na swój los rodzicom. Pożalić się na męża, na dziecko.{{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

• biadolić — ndk VIa, biadolićlę, biadolićlisz, biadolićol, biadolićlił pot. «biadać» Biadolić na swój los. Biadolić, że się coś zgubiło. Biadolić nad kimś …   Słownik języka polskiego

• dźwigać — ndk I, dźwigaćam, dźwigaćasz, dźwigaćają, dźwigaćaj, dźwigaćał, dźwigaćany dźwignąć dk Va, dźwigaćnę, dźwigaćniesz, dźwigaćnij, dźwigaćnął, dźwigaćnęła, dźwigaćnęli, dźwigaćnięty, dźwigaćnąwszy 1. «podnosić, unosić z wysiłkiem w górę zwykle coś… …   Słownik języka polskiego

• poddanie — n I rzecz. od poddać. poddanie się 1. rzecz. od poddać się. 2. «uległość, rezygnacja» Znosił swój los spokojnie, z poddaniem się …   Słownik języka polskiego

• poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… …   Słownik języka polskiego